عوامل مؤثر بر اشتغال در صنایع مواد غذایی و آشامیدنی استان مازندران

بیکاری یکی از مهم ترین چالش های دهه اخیر اقتصاد ایران بوده است. صنایع غذایی و آشامیدنی بیشترین نقش را در اشتغال تولیدات صنعتی کشور ایفا کرده است. در استان مازندارن به دلیل ظرفیت پایین بخش کشاورزی در ایجاد اشتغال و وجود نیروی کار فراوان ضرورت توجه به توسعه ی بخش غیرکشاورزی را مسلم می سازد. در این استان بیشترین سرمایه گذاری و تعداد شاغلین بر روی این صنایع می باشد. پژوهش حاضر در صدد بررسی اثر پذیری اشتغال در صنایع مواد غذایی و آشامیدنی از تعداد کارگاه های صنایع غذایی و آشامیدنی و ... در استان مازندران است. برای این منظور از داده های آماری زمانی اشتغال(em) ، تعداد کارگاه (nf)، سرمایه گذاری واقعی (ric) و پرداختی به سایر نهاده ها (roic) طی سالهای 1389-1370 استفاده شده است. روش شناسی پژوهش مبتنی بر رهیافت فمبای برای انتخاب الگوی مناسب سری زمانی، به برآورد الگوی تصحیح خطای برداری منجر شد. نتایج بدست آمده از آزمون هم انباشتگی جوهانسن و جوسلیوس وجود یک رابطه تعادلی بلند مدت میان متغیرهای فوق است. همچنین نتایج حاصل از الگوی تصحیح خطای برداری نشان می دهد که در بلندمدت به ازای هر یک درصد تغییر در میزان ric و nf ، اشتغال به ترتیب به میزان 139/0 درصد و 329/2 درصد افزایش ولی roicبه میزان 258/0 درصد کاهش می یابد.